Story love of envy boy รักของตัวอิจฉา

 Ciao Signore e signori. Benvenuti nel mio regno!

Hello ladies and Gentleman. 

Welcome to my kingdom krab!

     สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะครับ ผมชื่อเล่นว่า'คริส(Chris)' เคยเเต่งนิยาย

 ในเว็บธัญวลัยมาก่อนครับ 

ใช้นามปากกาว่า"โฉมงามกับอสูร" แต่ในเว็บเด็กดีนี้ ผมใช้นามปากกาว่า "TheBeastTareal" (อ่านว่า เธอะบีสฺททาเรียลนะครับ)

ส่วนนิยายที่แต่งจะเป็น Yaoi fiction ครับ 

 นิยายเรื่อง 'Story love of envy boy รักของตัวอิจฉา' เป็นเรื่องเเรกที่ผมแต่งในเว็บเด็กดี ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะครับ สามารถติชม คอมเม้นได้นะครับ

ผมจะนำไปปรับปรุงแก้ไขต่อไปแน่นอนครับ >~<\/ 

=== Grazie ===

              Characters

        Intro

     Story Club 11：45 PM. Seoul, Korea

     ร่างโปร่งสาวเท้าอย่างรวดเร็วขึ้นไปยังชั้นสองของคลับแห่งนี้ด้วยใจเต้นระรัวอย่างตื่นเต้นปนดีใจ

     ครืด! สายตากวาดมองคนในห้อง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่บุรุษหน้านิ่ง เจ้าของเรือนผมสีเเดงธรรมชาติ ก่อนปากบางจะกล่าวทักทายก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นมือหนาวางบนเอวบาง ของใครบางคน แถมเป็นคนที่ตนรู้จักดีซะด้วย ทำเอาความตื่นเต้นและดีใจก่อนหน้าหายไปเสียหมด

     "มาแล้วเหรอรันด์" ภาษาเกาหลีจากปากหนุ่มหน้าหวานนาม 'มนัส' เอ่ยทักเพื่อนสนิทอย่าง 'รันด์' หรือ 'เจอรันด์' หนุ่มหน้าสวย ผมทอง ตามแบบฉบับลูกครึ่งผสมยุโรป-เอเชีย

     "อะ..อืม มาแล้ว" เจอรันด์เอ่ยตอบรับในลำคออย่างแผ่วเบา

     "มานั่งก่อนสิ ฉันมีเรื่องจะบอกนายด้วยแหละ" มนัสยิ้มร่าดึงแขนยาวของเจอรันด์ ให้นั่งข้างตน เจอรันด์เหลือบตามองคนข้างกายเพื่อนสนิท 

     "มีอะไรก็รีบพูดเถอะ เรามีธุระต้องไปทำต่อ" เจอรันด์พูดดักคอมนัสไว้ รู้สึกไม่ดีเอาเสียเลยวันนี้ หรือมันเป็นรางสังหรณ์กันแน่ จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ..?

     "คือว่านะ ฉันกับเรมีฮยอง ตัดสินใจคบกันเป็นแฟน!" มนัสพูดด้วยความขวยเขิน หน้าหวานเริ่มเเดงซ่านราวกับเด็กน้อยหัดมีความรัก ต่างกับอีกคนที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงใดๆ หรือแสดงอาการดีใจอะไรทั้งสิ้น 

     ".....เหรอ ดีใจด้วยนะ" เจอรันด์เงียบไปอึดใจ ก่อนเหลือบมอง'เรมีฮยอง' อีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ 

     "ดีใจด้วยนะครับ...ฮยอง" เสียงสั่นนิดๆ ที่เจอรันด์พยายามควบคุมไม่ให้มันสั่นมากไปกว่านี้ ยิ้มร่าเเสดงความยินดีกับเพื่อนสนิทอย่างมนัสและเรมีฮยองอย่างจริงใจก่อนขอตัวไปทำธุระที่ตนกล่าวอ้าง ทั้งที่ความจริง เจอรันด์เพียงแต่อยากหลีกหนีสถานการณ์ตรงหน้าเพียงเท่านั้นเอง

     "ฮึก! ฮืออออ บ้าที่สุดเลย โธ่เว้ย!!" เจอรันด์วิ่งออกไปจากคลับ เดินเรื่อยเปื่อยไปตามถนน เสียงสะอึกสะอื้นพร้อมน้ำตาไหลริน สร้างความสงสารและเวทนาให้หลายคนที่พบเห็น

     หมับ! มือแกร่งคว้าข้อมือบางไว้

     "나 네마음 안에 있는 적이 있어? (เคยเห็นฉันในสายตาของคุณบ้างไหม?)" 

     "..."

     "아무도 너만큼 나를 대단히울려. (ไม่มีใครที่ทำให้ฉันร้องไห้ได้มากเท่าคุณ)" 

     "เฮ้ออ! ผมแค่จะบอกว่า ผมชอบฮยองนะ แต่ก็...โชคดีนะครับ ผมไปล่ะ" เจอรันด์แกะมือใหญ่ออกจากข้อมือตน 

     "...ขอโทษ" เสียงขอโทษแผ่วเบาจากปากหนาเอ่ยในลำคอก่อนเดินกลับเข้าไปในคลับตามเดิม